Latexos cosmopolitas

Que tal os fogos desta noite? Que tal a festa? Gozaches dela? Xuntouse moita xente no Obradoiro a ver a queima da fachada? Houbo queima? Porque igual segundo quen goberne a queima faise de bruxas!  O caso é que ven sendo o mesmo o que queimemos, se non arden catedrais morren seres vivos por mor do fume e dos estoupidos.  Mais que importan unhas ducias de animais cando non lembramos ás persoas? Imaxina... Unha panda de terroristas asasinos cometen un condenábel acto de barbarie contra un país veciño calquera... imaxina... Imaxina... Por unha casualidade do destino, entre toda esa xente ca que esta noite te arrodeaches inocentemente a gozar dun antigo espectáculo pirotécnico, hai un deses terroristas... ou mesmo simplemente o familiar dun deles. Imaxina... Que ese goberno atacado por terroristas decide que ten dereito a respostar ao agravio e ataca con bombas e con todo o que ten, exterminando todo o que atopa ao seu paso... Pois ese goberno p...

  No seu día estas meniñas xogaban con cañóns e decateime de que a sombra proxectada contra as paredes asemellaba un xigante. Oxalá os cañóns non se usaran xamais para outra cousa que xogar e imaxinar contos de fadas. Gustaríame que de armas non soubéramos máis que daquelas que quedaron nos museos gardadas de tempos pasados; inutilizadas, fóra de servizo. Oxalá, os inimigos fosen sempre imaxinarios e  non o produto da envexa e da ambición territorial humana... ... Oxalá poidéramos volver a ser crianzas e o noso pensamento se tornase algo máis naif... estamos a perder a inocencia... Anímaste a recuperala? Bon... pois toca volver recuperar esta foto de hai xa ben de anos e que usei nunha análise persoal sobre a lexislación española aplicada á fotografía urbana , pero que desta volta traiocha para comentar un tema que hoxe amólame moito e penso prolifera de máis, tanto na poboación civil coma nalgúns políticos. "Non sobra a inmigración, o que sobran son os intolerantes españois e...

Non sei ti, pero eu moitas veces confundo a esquerda ca dereita e viceversa. De feito, pódoche estar guiando cara a dereita ao tempo que sinalo cara a esquerda. En min é normal. Outros pasan de ideoloxías populistas da extrema esquerda ás da ultra dereita sen inmutarse. E iso penso que xa moi normal non é. Confundir un ultra con ideas económicas utópicas con ultras que non respectan os dereitos humanos paréceme un erro tan consciente que só o podo interpretar coma ir cara onde tira o vento e segundo interesa en cada momento para estar xunto dos gañadores... pero non, non vai gañar o rancio vulnerador de dereitos.

As bitonais son se callar o límite do meu retoque dixital aceptábel dentro da miña ética. Tendo a procurar expoñer en días grises ou moi claros pero sempre cunha luz que me permita contrastar ben as siluetas. Só un destes michos é real. O que podemos dicir que rompe un pouco a bitonalidade extrema na contorna, cunha maior gama de grises. Con todo, esta bidimensionalidade que presentan as bitonais extremas tamén a rompe grazas a esa ambigüidade, amosando certa profundidade e deixándonos separalo do fondo para recoñecelo coma o suxeito en primeiro plano . Pois o micho en primeiro plano é o único real. Os outros dous son siluetas desas que se pegan nos cristais das fiestras. De feito aparecen algo desgastadas, cousa que cun retoque dixital podería ter correxido con facilidade e conseguir unha trampullada máis efectiva. Pero non era a miña intención que o espectador dubidara na irrealidade dos dous michiños que pasan por diante do meu benquerido Fado . Todos precisamos vivir en...

O cambio climático é un feito e a auga non é un ben privado nin infinito, máis ben todo o contrario. Debemos respectala e non desperdiciala.  O consumismo da nosa sociedade capitalista impide que unha persoa poida repetir ano tras ano a mesma roupa ata que non serve para máis. O caso é mercar e mercar; se pode ser barato, mellor porque aumenta o grupo se clientes aos que se chega. Porén, o prezo medioambiental para soster ese sistema de libre comercio e consumismo extremo é tan alto coma inasumíbel. Se o noso magnífico goberno dunha roda permite finalmente que a fábrica portuguesa ocupe as nosas terras, pasaremos a un nivel superior de contaminación de augas e chan. Lin algunha vez que a expresión " vaite ao carallo " foi usada para castigar aos mariñeiros das carabelas subíndoos aos mástis con canastos de vixiancia. Supoño que un castigo supremo para alguén mareadizo e con vertixe. Hoxe usamos a frase con outra finalidade que penso casa moi ben nesta publicación....

Había ben de tempo que non escoitaba tanta tontada xunta desde organismos oficiais dos distintos gobernos. Unha das últimas veu da Venezuela onde o seu presidente dixo sen chegar sequera a ruborizarse que Xesús Cristo foi crucificado polos españois; en realidade, polos imperialistas españois, por iso de ser máis concretos e exactos na transcrición da cita. Pero a ver, Nicolás Maduro! Onde che contaron tal cousa, paspán? Porque síntoo se alguén se me ofende, pero hai que ser moi paspán para soltar semellante burrada.