Aplausos desde o inferno

Desatouse o inferno e eu fun testemuña desde a Praza do Obradoiro.

Non, por sorte para algúns seres dehumanizados, tratábase só de fogos artificiais.

Estos últimos anos, o Concello de Santiago decidiu fechar as festas con fogos lanzados desde distintos puntos da cidade. Para levar a contraria, a nova alcaldesa decidiu este ano volver á tradición dun único punto. Descoñezo o motivo real de tal decisión.

Realmente non son partidario de lanzar fogos de artificio por todos os ceos xa que non me parece un xogo e moito menos inocente. De feito paréceme unha salvaxada primixenia digna só de quedar coma un anecdótico estudo antropolóxico.

Dos norteamericanos pódomo agardar porque xa sabemos todos que o seu uso do cerebro vai como vai, tirado por plasma e streaming, pero de nós agardo algo xa de activismo serio.

As imaxes anteriores poden parecer bonitas, mais a meirande parte do panorama era devastador. Fume, contaminación, ruído. Señora alcaldesa, mellor xa que comezou o traballo, remáteo! dea exemplo! Podemos gozar de festas sen fogos artificiais e sen contaminación acústica. E se non é esta alcaldesa... a ver se outre alcaldese tivese a ben poñerse a elo.

E non era unha treboada de verán. Tratábase dunha estúpida fumareda profucida pola absurda mentalidade humana que non sabe buscar o divertimento sen causar dano a os seres que nos acompañan.

Remataron os fogos e todes aplaudiron na praza... todes? non! eu, non. Eu sentín mágoa polo que estaba a presenciar. E esta mañá, ollando nas fotos, decateime de que algo tamén nos observaba desde ese ceo atormentado... e non! non hai nin IA nin retoque dixital, só o procesado básico que teño por costume facer en todas as miñas fotografías.

Comentarios

Publicacións populares deste blog

O Vlad de Santiago

Gústame ir de museos pero tamén recoñezo que hai veces que collo medo, coma un día no Museo das Peregrinacións e achei unha figura tallada do mesmo Vlad Tepes... pero o peor non foi iso, senón decatarme de que ao tempo o mesmo Vlad estaba observando a mesma figura e iso si que me pareceu algo moi perturbador.

Ler máis

Confundir a dereita ca esquerda

Non sei ti, pero eu moitas veces confundo a esquerda ca dereita e viceversa. De feito, pódoche estar guiando cara a dereita ao tempo que sinalo cara a esquerda. En min é normal. Outros pasan de ideoloxías populistas da extrema esquerda ás da ultra dereita sen inmutarse. E iso penso que xa moi normal non é. Confundir un ultra con ideas económicas utópicas con ultras que non respectan os dereitos humanos paréceme un erro tan consciente que só o podo interpretar coma ir cara onde tira o vento e segundo interesa en cada momento para estar xunto dos gañadores... pero non, non vai gañar o rancio vulnerador de dereitos.

Ler máis

Medio século de xaquecas

Imaxe creada coa IA xenerativa de Adobe Photoshop Mobile A xaqueca é unha das doenzas que máis absentismo laboral causa na meirande parte do mundo occidental. Non se sabe que é o que a produce nin tampouco se coñece apenas acerca dela. Pero a pesar delo, os avances en medicina axudan aos pacientes a tratar de levar unha vida máis ou menos normal. Antes de comezar, aclarar que non son médico nin nada polo estilo... simplemente son un doente tratando de explicar coma é que se sinte cando lle din que "unha dor de cabeza non é para tanto". Sempre denostada, a pesares do elevado número de doentes que temos arredor padecéndoa, o resto da xente non chega a comprender o nivel de dor que pode chegar a alcanzar nin o incapacitante que pode ser. Por iso, sen ser ningunha enfermidade das denominadas raras, senón que máis ben é bastante frecuente, é unha das máis incomprendidas. Mesmo hai nada, vendo a película de animación "Mars Express" (Jérémie Périn, 2023) falaban de "...

Ler máis

Latexos cosmopolitas

Buscar neste blog