Saltar ao contido principal

Intra Muros


Se temos na Galiza unha vila que me gusta especialmente, é Muros.

Non me sorprende que o pianista James Rodhes sentira a chamada, e a un artista polifacético coma el, amante da fotografía asinada con punto vermello, non imos discutirlle o bon gusto. 

E sei que seguramente xa foi descubrindo eses lugares secretos que só os magos das antigas escolas castrexas coñecen. Eses antigos magos que crearon os cimentos para nutrir escolas das que naceron figuras con varas de madeira e sombreiros longos e picudos... pero iso xa é outra historia... en fin... que aquí viña a contar a historia deste lugar.

Porque en Muros tamén temos un lugar onde botar unha carreira e atravesar a parede para poder coller o ferrocarril que nos leva ao Gran Instituto de Maxia de Galiza onde dan clases o mellor persoal docente da historia do meigallo do mundo. E por suposto, non falta queimada da boa!

Iso si! abstéñase o turismo de tentar o butrón que xa sabemos todes como as gastan cos coches submarinos que traen cada verán pola vila! Se queren vir, son benvidos, pero coma todes! De seguido explico o método:

1. Coller carreira de dez metros polo menos.
2. A falta de dous pasos pegar un gran salto e bater de medias costas.
3. Non perder nunca de vista a taquilla que debe quedar á esquerda, polo tanto, hai que bater ca dereita.
4. Imprescindíbel ter non ter contacto co chan no momento de bater coa parede.
5. Se non o consegues á primeira podes seguir intentándoo. Cando leves cinco ou dez intentonas eu recoméndote abandonar, igual o teu non é a maxia. Pero a intención é o que conta e toda a vila seguro que vaino saber.

Comentarios

Publicacións populares deste blog

O Vlad de Santiago

Gústame ir de museos pero tamén recoñezo que hai veces que collo medo, coma un día no Museo das Peregrinacións e achei unha figura tallada do mesmo Vlad Tepes... pero o peor non foi iso, senón decatarme de que ao tempo o mesmo Vlad estaba observando a mesma figura e iso si que me pareceu algo moi perturbador.

Confundir a dereita ca esquerda

Non sei ti, pero eu moitas veces confundo a esquerda ca dereita e viceversa. De feito, pódoche estar guiando cara a dereita ao tempo que sinalo cara a esquerda. En min é normal. Outros pasan de ideoloxías populistas da extrema esquerda ás da ultra dereita sen inmutarse. E iso penso que xa moi normal non é. Confundir un ultra con ideas económicas utópicas con ultras que non respectan os dereitos humanos paréceme un erro tan consciente que só o podo interpretar coma ir cara onde tira o vento e segundo interesa en cada momento para estar xunto dos gañadores... pero non, non vai gañar o rancio vulnerador de dereitos.

Medio século de xaquecas

Imaxe creada coa IA xenerativa de Adobe Photoshop Mobile A xaqueca é unha das doenzas que máis absentismo laboral causa na meirande parte do mundo occidental. Non se sabe que é o que a produce nin tampouco se coñece apenas acerca dela. Pero a pesar delo, os avances en medicina axudan aos pacientes a tratar de levar unha vida máis ou menos normal. Antes de comezar, aclarar que non son médico nin nada polo estilo... simplemente son un doente tratando de explicar coma é que se sinte cando lle din que "unha dor de cabeza non é para tanto". Sempre denostada, a pesares do elevado número de doentes que temos arredor padecéndoa, o resto da xente non chega a comprender o nivel de dor que pode chegar a alcanzar nin o incapacitante que pode ser. Por iso, sen ser ningunha enfermidade das denominadas raras, senón que máis ben é bastante frecuente, é unha das máis incomprendidas. Mesmo hai nada, vendo a película de animación "Mars Express" (Jérémie Périn, 2023) falaban de  "...