Ir al contenido principal

Adestrando para impresionar a Gyomei Himejima


Cantas veces dicimos iso de que os lentes fixos son os mellores e que hai que achegarse cas pernas? Pois velaquí unha desas veces onde se no levara unha focal variábel tivera perdido esta instantánea que ademais durou o xusto para a captura. 

Xa hai moitos anos que a tirei, e coma foi totalmente inesperada e; por certo, nin que dicir ten que daquela non hai axudas de estabilizadores nin lerias desas e de trípode nada porque foi verme ca cámara e rapidamente deixar a actividade... e si! A pesar delo, arrisquei a unha obturación lenta confiando no meu pulso para obter a sedosidade das augas porque o efecto artístico era para min moito máis importante que a nitidez mailo detalle. A trepidación que puidera causar a incomodidade da toma pouco me importaba.


Esta segunda imaxe, cun plano xeral, nunca antes a publicara. Hoxe, pasados xa moitos anos, decidín dar pistas da localización ademais da espectacularidade da altura da caída da auga. O título da publicación fai moita referencia a isto último, e de feito, será un título que entenderán moi poucos.

Nunca souben quen era ese home, nin coido o chegue saber nunca pois en realidade non é certamente recoñecíbel; pero é unha das miñas fotos favoritas e estoulle agradecido. É un misterio que sinceramente gustaríame desvelar algún día. A pista principal é a localización. O protagonista, por suposto, terá que confirmar outros datos, pois candidatos poden ser tantos millóns coma ningún.

 

Comentarios

Entradas populares de este blog

O carneiro no tellado

Quedo e petrificado no alto está o carneiro non brinca nin cruza carreiro só fica atento no tellado. Do cruceiro gardián salvacostas dos peregrinos protexe das chuvias os niños das aves viaxeiras que non quedarán.

Medio século de xaquecas

Imaxe creada coa IA xenerativa de Adobe Photoshop Mobile A xaqueca é unha das doenzas que máis absentismo laboral causa na meirande parte do mundo occidental. Non se sabe que é o que a produce nin tampouco se coñece apenas acerca dela. Pero a pesar delo, os avances en medicina axudan aos pacientes a tratar de levar unha vida máis ou menos normal. Antes de comezar, aclarar que non son médico nin nada polo estilo... simplemente son un doente tratando de explicar coma é que se sinte cando lle din que "unha dor de cabeza non é para tanto". Sempre denostada, a pesares do elevado número de doentes que temos arredor padecéndoa, o resto da xente non chega a comprender o nivel de dor que pode chegar a alcanzar nin o incapacitante que pode ser. Por iso, sen ser ningunha enfermidade das denominadas raras, senón que máis ben é bastante frecuente, é unha das máis incomprendidas. Mesmo hai nada, vendo a película de animación "Mars Express" (Jérémie Périn, 2023) falaban de  "...

Confundir a dereita ca esquerda

Non sei ti, pero eu moitas veces confundo a esquerda ca dereita e viceversa. De feito, pódoche estar guiando cara a dereita ao tempo que sinalo cara a esquerda. En min é normal. Outros pasan de ideoloxías populistas da extrema esquerda ás da ultra dereita sen inmutarse. E iso penso que xa moi normal non é. Confundir un ultra con ideas económicas utópicas con ultras que non respectan os dereitos humanos paréceme un erro tan consciente que só o podo interpretar coma ir cara onde tira o vento e segundo interesa en cada momento para estar xunto dos gañadores... pero non, non vai gañar o rancio vulnerador de dereitos.