Adestrando para impresionar a Gyomei Himejima

Cantas veces dicimos iso de que os lentes fixos son os mellores e que hai que achegarse cas pernas? Pois velaquí unha desas veces onde se no levara unha focal variábel tivera perdido esta instantánea que ademais durou o xusto para a captura.

Xa hai moitos anos que a tirei, e coma foi totalmente inesperada e; por certo, nin que dicir ten que daquela non hai axudas de estabilizadores nin lerias desas e de trípode nada porque foi verme ca cámara e rapidamente deixar a actividade... e si! A pesar delo, arrisquei a unha obturación lenta confiando no meu pulso para obter a sedosidade das augas porque o efecto artístico era para min moito máis importante que a nitidez mailo detalle. A trepidación que puidera causar a incomodidade da toma pouco me importaba.

Esta segunda imaxe, cun plano xeral, nunca antes a publicara. Hoxe, pasados xa moitos anos, decidín dar pistas da localización ademais da espectacularidade da altura da caída da auga. O título da publicación fai moita referencia a isto último, e de feito, será un título que entenderán moi poucos.

Nunca souben quen era ese home, nin coido o chegue saber nunca pois en realidade non é certamente recoñecíbel; pero é unha das miñas fotos favoritas e estoulle agradecido. É un misterio que sinceramente gustaríame desvelar algún día. A pista principal é a localización. O protagonista, por suposto, terá que confirmar outros datos, pois candidatos poden ser tantos millóns coma ningún.

Comentarios

Publicacións populares deste blog

O Vlad de Santiago

Gústame ir de museos pero tamén recoñezo que hai veces que collo medo, coma un día no Museo das Peregrinacións e achei unha figura tallada do mesmo Vlad Tepes... pero o peor non foi iso, senón decatarme de que ao tempo o mesmo Vlad estaba observando a mesma figura e iso si que me pareceu algo moi perturbador.

Ler máis

Confundir a dereita ca esquerda

Non sei ti, pero eu moitas veces confundo a esquerda ca dereita e viceversa. De feito, pódoche estar guiando cara a dereita ao tempo que sinalo cara a esquerda. En min é normal. Outros pasan de ideoloxías populistas da extrema esquerda ás da ultra dereita sen inmutarse. E iso penso que xa moi normal non é. Confundir un ultra con ideas económicas utópicas con ultras que non respectan os dereitos humanos paréceme un erro tan consciente que só o podo interpretar coma ir cara onde tira o vento e segundo interesa en cada momento para estar xunto dos gañadores... pero non, non vai gañar o rancio vulnerador de dereitos.

Ler máis

Medio século de xaquecas

Imaxe creada coa IA xenerativa de Adobe Photoshop Mobile A xaqueca é unha das doenzas que máis absentismo laboral causa na meirande parte do mundo occidental. Non se sabe que é o que a produce nin tampouco se coñece apenas acerca dela. Pero a pesar delo, os avances en medicina axudan aos pacientes a tratar de levar unha vida máis ou menos normal. Antes de comezar, aclarar que non son médico nin nada polo estilo... simplemente son un doente tratando de explicar coma é que se sinte cando lle din que "unha dor de cabeza non é para tanto". Sempre denostada, a pesares do elevado número de doentes que temos arredor padecéndoa, o resto da xente non chega a comprender o nivel de dor que pode chegar a alcanzar nin o incapacitante que pode ser. Por iso, sen ser ningunha enfermidade das denominadas raras, senón que máis ben é bastante frecuente, é unha das máis incomprendidas. Mesmo hai nada, vendo a película de animación "Mars Express" (Jérémie Périn, 2023) falaban de "...

Ler máis

Latexos cosmopolitas

Buscar neste blog