Ir al contenido principal

Esa ollada...



Os reflexos nos escaparates das tendas permítenos captar imaxes moi creativas e curiosas, cargadas de ensoñamento.

Nesta libraría de segunda man, atopei exposta unha antiga cámara e un libro que presentaba unha imaxe de portada moi potente e cun título que a pesar de non estar o libro relacionado coa nosa paixón, é moi suxerente. Esa ollada monocromática compite con forza coa cor do resto da escena.

Na rúa reflíctese o tráfico rodado, máis a miña mínima paciencia para ficar no mismo lugar, abondou para que unha persoa en bicicleta cruzase agasallándome con certo dinamismo.
Etiquetas:

Comentarios

Publicar un comentario

Déjame aquí tu comentario.

Entradas populares de este blog

O carneiro no tellado

Quedo e petrificado no alto está o carneiro non brinca nin cruza carreiro só fica atento no tellado. Do cruceiro gardián salvacostas dos peregrinos protexe das chuvias os niños das aves viaxeiras que non quedarán.
Publicar un comentario
Leer más

Medio século de xaquecas

Imaxe creada coa IA xenerativa de Adobe Photoshop Mobile A xaqueca é unha das doenzas que máis absentismo laboral causa na meirande parte do mundo occidental. Non se sabe que é o que a produce nin tampouco se coñece apenas acerca dela. Pero a pesar delo, os avances en medicina axudan aos pacientes a tratar de levar unha vida máis ou menos normal. Antes de comezar, aclarar que non son médico nin nada polo estilo... simplemente son un doente tratando de explicar coma é que se sinte cando lle din que "unha dor de cabeza non é para tanto". Sempre denostada, a pesares do elevado número de doentes que temos arredor padecéndoa, o resto da xente non chega a comprender o nivel de dor que pode chegar a alcanzar nin o incapacitante que pode ser. Por iso, sen ser ningunha enfermidade das denominadas raras, senón que máis ben é bastante frecuente, é unha das máis incomprendidas. Mesmo hai nada, vendo a película de animación "Mars Express" (Jérémie Périn, 2023) falaban de  "...
1 comentario
Leer más

O Vlad de Santiago

Gústame ir de museos pero tamén recoñezo que hai veces que collo medo, coma un día no Museo das Peregrinacións e achei unha figura tallada do mesmo Vlad Tepes... pero o peor non foi iso, senón decatarme de que ao tempo o mesmo Vlad estaba observando a mesma figura e iso si que me pareceu algo moi perturbador.
Publicar un comentario
Leer más