Saltar ao contido principal

Resistencia católica



Seica vivo nun país laico e aconfesional. Eu recoñezo ser ateo, pero nas estatísticas formo parte da comunidade católica porque bautizáronme e fixéronme a comunión sen opción á elección. Logo fun ata catequista e cheguei a confirmarme, e isto xa foi unha escolla persoal e de feito, preto do remate da EXB (educación primaria dos meus tempos) ata quería ser crego. Estaba convencido e durou ata que madurei e comecei a razoar de verdade por min mesmo. Coido que non son un caso illado.

Pouco máis da metade da poboación española é católica. Deles, menos da metade dos católicos, pero moitos menos, son practicantes.

Sabemos que a natalidade está en números vermellos. Non podemos presumir de especie con afán reprodutor... por iso, os extremistas relixiosos tamén fan falla, pois non acostuman a poñer límites e eles, a este ritmo, manterán vivo ao ser humano.

Pero o caso é que a meirande parte das crianzas desexan facer a primeira comunión, aínda que na casa non sexan instruídos nela.

E como é que pode ser isto?

Pois porque temos un sistema educativo que ten que apoiarse no sector privado. Explícome:

A nosa Escola Pública subcontrata servizos privados para poder ofertar prazas ao alumnado que queda fóra da oferta pública e gratuíta. Si, refírome aos Colexios Concertados. Coñeces moitos que non sexan católicos?

As nosas crianzas, nos colexios católicos concertados reciben unha educación influenciada por esa relixión que os marca incluso socialmente.

Podería ser que na mesma familia atea, só os membros que acudan a estos centros, desexen cursar tal experiencia. Sobre todo porque lle ven esa vantaxe materialista dos agasallos maila posta en escea. Unha boa festa, unha boa lea!

Porén, iso non significa que vaian ser practicantes. Algún haberá que si. A meirande parte desa rapazada, rematada a festa, esquecerase do conto. Pero coma número será tan católico coma min, que é o que realmente lle interesa á Igrexa... bon... iso máis que marques a casa deles na declaración do IRPF, cousa que eu fago sen dubidar porque mal tampouco me fai. Hai que recoñecer que tamén fan labores sociais moi importantes, independientemente do que vaiamos a crer ou non no eido metafísico.

Comentarios

Publicacións populares deste blog

O Vlad de Santiago

Gústame ir de museos pero tamén recoñezo que hai veces que collo medo, coma un día no Museo das Peregrinacións e achei unha figura tallada do mesmo Vlad Tepes... pero o peor non foi iso, senón decatarme de que ao tempo o mesmo Vlad estaba observando a mesma figura e iso si que me pareceu algo moi perturbador.

Confundir a dereita ca esquerda

Non sei ti, pero eu moitas veces confundo a esquerda ca dereita e viceversa. De feito, pódoche estar guiando cara a dereita ao tempo que sinalo cara a esquerda. En min é normal. Outros pasan de ideoloxías populistas da extrema esquerda ás da ultra dereita sen inmutarse. E iso penso que xa moi normal non é. Confundir un ultra con ideas económicas utópicas con ultras que non respectan os dereitos humanos paréceme un erro tan consciente que só o podo interpretar coma ir cara onde tira o vento e segundo interesa en cada momento para estar xunto dos gañadores... pero non, non vai gañar o rancio vulnerador de dereitos.

Medio século de xaquecas

Imaxe creada coa IA xenerativa de Adobe Photoshop Mobile A xaqueca é unha das doenzas que máis absentismo laboral causa na meirande parte do mundo occidental. Non se sabe que é o que a produce nin tampouco se coñece apenas acerca dela. Pero a pesar delo, os avances en medicina axudan aos pacientes a tratar de levar unha vida máis ou menos normal. Antes de comezar, aclarar que non son médico nin nada polo estilo... simplemente son un doente tratando de explicar coma é que se sinte cando lle din que "unha dor de cabeza non é para tanto". Sempre denostada, a pesares do elevado número de doentes que temos arredor padecéndoa, o resto da xente non chega a comprender o nivel de dor que pode chegar a alcanzar nin o incapacitante que pode ser. Por iso, sen ser ningunha enfermidade das denominadas raras, senón que máis ben é bastante frecuente, é unha das máis incomprendidas. Mesmo hai nada, vendo a película de animación "Mars Express" (Jérémie Périn, 2023) falaban de  "...