Inspirado por Matt Stuart

Atopei esta folliña tirada no chan e rapidamente acordei do xenial Matt Stuart. Por suposto, non pretendo nin compararme con el, e agardo que esta burda copia do seu traballo non lle pareza mal.

Se non coñeces o traballo de Matt Stuart, (nesta ligazón tes o seu Instagram) e se non liches ningún dos seus libros, xa estás tardando. O bon humor e saber estar na rúa poden ser unha boa referencia para calquera que goce ou quixera gozar da fotografía urbana.

A foto de Matt Stuart ten un aquel que é inimitábel... esa si que é unha marabilla de foto! Irradia alegría, algo especial. Non sei... eu vexo a súa foto e o que transmite, é algo moi distinto.

A miña mola pola pareidolia completada cos ollos e narís, pero a de Stuart, sen necesidade de máis; só coa folla, foi capaz de transmitir un xesto moito máis humano e cheo de optimismo e ledicia.

A fotografía tirada por Matt Stuart, non é unha foto sinxela, nada sinxela. Por iso eu a vexo coma unha Obra Mestra.

Comentarios

Entradas populares de este blog

O carneiro no tellado

Quedo e petrificado no alto está o carneiro non brinca nin cruza carreiro só fica atento no tellado. Do cruceiro gardián salvacostas dos peregrinos protexe das chuvias os niños das aves viaxeiras que non quedarán.

Medio século de xaquecas

Imaxe creada coa IA xenerativa de Adobe Photoshop Mobile A xaqueca é unha das doenzas que máis absentismo laboral causa na meirande parte do mundo occidental. Non se sabe que é o que a produce nin tampouco se coñece apenas acerca dela. Pero a pesar delo, os avances en medicina axudan aos pacientes a tratar de levar unha vida máis ou menos normal. Antes de comezar, aclarar que non son médico nin nada polo estilo... simplemente son un doente tratando de explicar coma é que se sinte cando lle din que "unha dor de cabeza non é para tanto". Sempre denostada, a pesares do elevado número de doentes que temos arredor padecéndoa, o resto da xente non chega a comprender o nivel de dor que pode chegar a alcanzar nin o incapacitante que pode ser. Por iso, sen ser ningunha enfermidade das denominadas raras, senón que máis ben é bastante frecuente, é unha das máis incomprendidas. Mesmo hai nada, vendo a película de animación "Mars Express" (Jérémie Périn, 2023) falaban de "...

Confundir a dereita ca esquerda

Non sei ti, pero eu moitas veces confundo a esquerda ca dereita e viceversa. De feito, pódoche estar guiando cara a dereita ao tempo que sinalo cara a esquerda. En min é normal. Outros pasan de ideoloxías populistas da extrema esquerda ás da ultra dereita sen inmutarse. E iso penso que xa moi normal non é. Confundir un ultra con ideas económicas utópicas con ultras que non respectan os dereitos humanos paréceme un erro tan consciente que só o podo interpretar coma ir cara onde tira o vento e segundo interesa en cada momento para estar xunto dos gañadores... pero non, non vai gañar o rancio vulnerador de dereitos.

Latidos urbanos

Buscar este blog