Xa poñemos a andar o novo ano e pasadas as resacas das felicitacións e dos bos desexos toca volver á realidade e pensar nas crianzas que morreron en zonas de conflito ou nas que en lugares máis achegados estiveron ingresadas (porque por sorte tiñan onde) nos nosos hospitais igual soñando con estes mostros nocturnos que de cando en vez os espertaban durante en medio do soño.
Gústame ir de museos pero tamén recoñezo que hai veces que collo medo, coma un día no Museo das Peregrinacións e achei unha figura tallada do mesmo Vlad Tepes... pero o peor non foi iso, senón decatarme de que ao tempo o mesmo Vlad estaba observando a mesma figura e iso si que me pareceu algo moi perturbador.
Comentarios
Publicar un comentario
Déjame aquí tu comentario.